Ebeveyn Yabancılaştırma Sendromu: Nedir Ve Bundan Nasıl Kaçınılır

Bir çocuğun anlaması gereken en önemli şeylerden biri, ayrılığa rağmen, ebeveynlerinin onu sevmeyi ve onla zaman geçirmeyi asla bırakmayacağıdır.

Ebeveyn Yabancılaştırma Sendromu kavramı, hiçbir psikiyatri el kitabı tarafından kabul edilmemiştir, fakat herkes onun varlığının farkındadır.

Çocuklarının birlikte olan ebeveynlere ihtiyaç duyduğu ya da diğer kişiye, ilişkiyi bitirmeden önce her şeyi yapacak kadar çok bağımlı olduğu bahanelerini kullanarak ayrılmayan pek çok ebeveyn vardır.

Öte yandan işin içine çocuk girince, evlilik sorunlarına çözüm hızlı ve mümkün mertebe basit olmalıdır. Ebeveynler, her zaman kimse kırılmasın diye en iyi şekilde bitirmeye çabalamalıdır.

Problemlerinize bir son vermek amacıyla eşinizle ilişkiyi bitirmek, havlu atmak anlamına gelmiyor. Onun yerine ebeveynler olarak çocuklarınız için en iyisini istersiniz.

“Baban çok kötü bir insan”

“Baban çok kötü bir insan”, Ebeveyn Yabancılaştırma Sendromu sonucunda çocuğun, ebeveynlerinden biri hakkında düşüneceği bir şey olabilir. Ebeveynler ayrıldıktan sonra ya da ayrılma aşamasında, eteklerindeki taşları dökmeye ve diğeri hakkında kötü konuşmaya başlayabilir.

Çok sayıda ebeveyn, bu tutumlarının neyle sonuçlanabileceğini düşünmez. Sanki sadece kendilerini düşünürler. Çocuklarının çok hassas bir süreçte olduğunu ve üstelik bu sürecin, onların her şeye maruz kaldıkları ve herhangi bir negatif deneyimin onları gelecekte etkileyecek bir iz bırakabileceğini unuturlar.

Bir ebeveyn çocuğuna şunu dediğini zaman: “Baban çok kötü bir insan” örneğin, Ebeveyn Yabancılaştırma Sendromu’nun temellerini atmış olurlar.

Sonuç olarak çocuk, babasına olan güvenini kaybedecek, ona karşı adil olmayan bir şekilde davranacak ve hatta ondan nefret bile edecektir. Halbuki gerçekte, baba yanlış bir şey yapmamış olabilir.

Eğer bu baba aynı zamanda eski karısı hakkında kötü konuşursa, çocuğun duygu gitgelleri yaşaması muhtemeldir ve bunla nasıl başa çıkacağını bilemez.

Bu gibi durumlarda, çocuk, iki ebeveynine de güvenemez. Bu nedenle çocuk, sürekli onu kendi tarafına çekmeye çalışan ebeveynler arasında güvensizlik hissi yaşayacaktır.

Ebeveyn Yabancılaştırma Sendromunu Önlemek

Ebeveyn Yabancılaştırma Sendromu, her çocuğu güvensiz ya da daha az güvenli hissettirebilir ve bu da onların ebeveynlerine olan saygısını bitirir.

Bu aynı zamanda çocuğu başkalarının düşüncelerine karşı duyarlı hale getirebilir ve o zaman da çocuk tüm bunları yanında taşıyacaktır. Bunun nedeni, tecrübelerinden gelen düşük öz saygıdır.

Bu nedenle bu sendromun geliştirmesine neden olacak davranışlardan kaçınmak gerekir. Bu davranışlardan kaçınarak, siz de çocuğunuzun geleceğini etkileyecek hasarı önlemiş olursunuz.

Bu davranışların bazıları:

Çocuğun yanında diğer ebeveyn hakkında kötü konuşmak.

Çocuğun, diğer ebeveyni görmek istediği için kötü hissetmesine neden olmaya çalışmak.

Diğer ebeveynin aleyhinde söylenen her lafı ya da gösterilen her tutumu kabul etmek ve alkışlamak.

Ayrılık hakkında detay vermeden konuşmak.

Bu gibi durumlarda, diğer ebeveyn hakkında acımasız yorumlar yapmak için çocuğunuzu destek olarak kullanmamanız çok önemlidir. Çocuklarınız, hiçbir konuda suçlu değildir. Aynı zamanda bunu yapmak, sizi de kötü gösterir.

Çocuklarınıza karşı dürüst ve samimi olun

En küçük çocuklarla bile ayrılık hakkında konuşmak gerekir. Çok sayıda ebeveyn yanlış bir biçimde çok genç oldukları için çocuklarının durumun ciddiyetini anlamayacağını düşünür.

Böyle yapmak için, basit bir dil kullanın ve gelebilecek tüm sorulara açık bir şekilde yanıt verin. En önemli şey, çocuğun bunun yaşandığını ve neden yaşandığını bilmesidir, böylelikle hiçbir şey anlamadığı için kaybolmuş gibi hissetmeyecektir.

Bunun nedeni çocukların ayrılığı doğal bir şey olarak anlaması gerektiğidir. Ebeveynlerinin ayrılmasının, dünyada başlarına gelebilecek en kötü şey olmadığını fark etmeleri, çünkü ebeveynlerinin kendisini hala aynı şekilde sevdiğini bilmeleri gerekir.

Tüm bunlar çocuğa yardım edecek, konu ebeveynlerinin boşanmasına gelince onları mutsuz ve dışlanmış hissetmesini önleyecektir.

Bu sayede çocuk, olumsuz bir ortamın insanları mutlu yapmayacağını ve eğer o da bir gün kendisini böyle bir ortamda bulursa, yapılacak en iyi şeyin ordan çıkmak olduğunu anlayacaktır.

Çocuğun anlaması gereken en önemli şeylerden biri, ayrılığa rağmen, ebeveynlerinin onu sevmeyi ve onla zaman geçirmeyi asla bırakmayacağıdır.