Peygamber efendimizin hikayesi…

”
Bir gün Peygamber efendimiz (s.a.v) Cebrail Aleyhisselam’a Cehennemi sordu.
Cebrail Aleyhisselam da uzun uzun Cehennemi anlattı. Peygamber efendimiz anlatilanlara dayanamayip bayildi. Ayıldıgında buyurdu ki:

– Ey Cebrail, böyle şiddetli, felaket yere benim ümmetim girecek mi?
– Evet. Ümmetinin büyük günah işleyenleri Cehenneme girecektir.
Bunun üzerine Peygamber efendimiz cok agladi. Cebrail aleyhisselam da agladi. Sonra odasina cekildi. Sadece namaz icin disari cikiyor bunun disinda kimseyle görüsmüyordu.

Peygamber efendimizin disari cikmayisinin ücüncü günü hazreti Ebu Bekir kapısının önüne gelerek.
– Resuluüahi görmek mümkün mü? diye seslendi. Fakat, icerden bir cevap gelmeyince agliyarak kapidan ayrildi.
Sonra Hz. Ömer (Radıyallâhu anh) gelip, ayni şekilde söyledi. Ona da cevap gelmeyince ağlayarak oradan ayrıldı.
Sonra Selman-i Farisi hazretleri geldi. Ona da bir cevap verilmeyince, ağliyarak hazret-i Alinin evine gidip durumu anlattı. Hazret-i Fatima hemen hane-i saadete koştu.

– Ey Allahin Resulü ben kiziniz Fatima, dedi.
Peygamber efendimiz o anda secdeye kapanmis ümmeti icin agliyordu.
Hazreti Fatima, kapi acilip iceri girince babasinin aglamaktan yüzünün sarardigini gördü.
– Babacigim size böyle ne oldu? diye sordu.
Peygamber efendimiz buyurdu ki:
– Ey Fatima, bana Cebrail gelip Cehennemi, tabakalarini anlatti. Ümmetimden büyük günah isliyenlerin Cehenneme atilacagini bildirdi, iste beni aglatan kederlendiren budur.

Sonra Hazreti Fatima, ümmetinden günah isliyenlerin Cehenneme nasil gireceklerini sordu. Peygamber efendimiz söyle anlatti:

– Günahkarlar tutulup Cehenneme götürülürken, “Ya Muhammed” “Ya Muhammed” diye bagirarak giderler. Fakat, Cehenneme yaklasip Cehennem meleklerini görünce, bunu unuturlar.
Melekler:
– Sizler kimlersiniz, diye sorduklarinda
– Biz, kendilerine Kuran inmis olanlardan ve Ramazanda oruc tutanlardaniz, derler.
Melekler de:
– Kurani kerim Muhammed aleyhisselamin ümmetine inmistir, derler.
Bunun üzerine Peygamber efendimizin ismini hatirlayip
– Bizler Muhammed aleyhisselam ümmetindeniz, derler.
Melekler de:
– Kurani kerimdeki Allahü tealaya asi olan kimselerin hallerini bildiren ayetlerden haberiniz yok muydu? diye sorar.

Onlar da:
– Vardi fakat gaflete geldik, Seytana uyduk, derler.
Hallerine cok üzülürler. Meleklerden izin isteyip hallerine uzun zaman aglarlar. Gözyaslari kalmaz, gözlerinden kan akmaya baslar.
Sonra melekler onlara derler ki:
– Bu ağlamanız boşunadır. Eğer dünyada böyle ağlasaydınız faydası olurdu. Dünyada iken Allah korkusu ile ağlasaydınız simdi burada ağlamazdınız.
bir kere paylaş herkesin okumasına vesile ol