Kutlama için günlerdir hazırlık yapmıştım

Kayınvalidem masaya daha da yaklaşırken, sesi giderek sertleşiyordu. O an gözlerimin önünde yılların sessizliği film şeridi gibi geçti. Eğer yine susarsam, hayatım boyunca hep ezilecektim.
Masadaki büyük salata kasesine doğru uzandım. Ellerim titriyordu ama gözlerim ondan ayrılmıyordu. Tek kelime etmeden kocaman kaseyi kaldırdım ve içindekileri onun pahalı elbisesinin üzerine boşalttım.
Odadaki hava bir anda dondu. Birkaç saniye boyunca çıt çıkmadı, herkes donmuş gibiydi. Ardından beklenmedik bir şey oldu. Önce bir misafir fısıldadı: “Doğru yaptın.” Sonra başka sesler de yükseldi: “Artık yeter! Yıllardır sustuk, zamanı geldi.”
Kayınvalidem şaşkınlıkla elbisesine yayılan salataya baktı. Kimse yanına gitmedi, kimse onu savunmadı. Herkes benim yanımda durmuştu.
O gece sadece bir aile yemeği yaşanmadı. O gece benim için yıllardır süren sessizlik sona erdi. İlk defa sesimi duyurmuş, kendi gücümü bulmuştum.