Kızlarının engelli bir adamla evleneceğini öğrendiklerinde ebeveynler dehşete düştüler, ancak beklenmedik bir şey oldu

Sofia onunla o zaman tanıştı — bir zamanlar olduğu şampiyon olarak değil, olduğu adam olarak. Ve Sofia için o her şeydi.

Nişanlandıklarını duyurduğunda, bir fırtına koptu. Annesi ağladı. Babası onu hayatından çıkarmakla tehdit etti. Arkadaşları uzaklaştı. Meslektaşları tebrik etmek yerine sempati gösterdi.

— “Gelin değil, hemşire olmayı seçiyorsun.”

Ama Sofia tereddüt etmedi. Bir an bile. Düğüne doğru ilerledi.

Sonra, büyük günde — çiçekler, müzik ve şüpheci konuklarla çevriliyken — hiç kimsenin beklemediği bir şey oldu. 😲👇

Sofia beyaz elbisesiyle koridorda yürürken, kalpler yerinden oynadı.

Damadı… tekerlekli sandalyesinden kalktı.

Bir ayak. Sonra bir diğeri. Bastonuna ağır bir şekilde yaslanarak — ama dimdik ayakta durarak adım adım.

— “Seni ayakta karşılamak istedim,” diye fısıldadı, sesi titriyordu. “Sadece bir an için bile.”

Kimsenin bilmediği şey, aylardır sessizce mücadele ettiğiydi. Gizli terapi seansları. Gece geç saatlerde rehabilitasyon. Düşmeler. Acı. Kararlılık. Hepsi bu an için.

O sadece aşk için değil, aşk yüzünden ayakta duruyordu.

Ve o anda, her şüphe, her acımasız söz, her yargı… yok oldu.