Kaynanam bakmadığımı sanarak içeceğime tuhaf bir şey kattı.

Kaynanam bakmadığımı sanarak içkime tuhaf bir şey kattı.
O akşam herkes yemek masasındaydı. Görünüşte her şey güzeldi: gülücükler, kalıplaşmış nezaket cümleleri ve gereksiz yere abartılmış iltifatlar… Ama ben o gece ilk kez bir şeyin ters gittiğini hissettim. İçgüdülerim bana bir şey fısıldıyordu.
Kadehime dökülen şarabın rengi her zamankinden biraz daha koyuydu. Belki ışıktan, belki masa örtüsünün tonundan… Ama o an, kaynanamın mutfağa yalnız gittiğini ve geri dönerken elinde sadece benim kadehimi taşıdığını fark ettim.
Yavaşça eğilip kadehi masadan aldım. Dudaklarımı değdirmeden önce burnuma götürdüm. Garip bir koku… hafif acımsı. Şarapla karışmış ama içine sinmemiş bir şey. Lavantayla çamaşır suyu arasında bir tat gibi…
Kadehi dudağıma götürüyormuş gibi yaparken göz ucuyla kaynanama baktım. Gözleri kısılmıştı. Bekliyordu.
İçmedim. Ama içmiş gibi yaptım.
O andan sonra oyun başladı.
O gece başımın döndüğünü söyledim. Kendimi kötü hissettiğimi… Sonra biraz sallanarak banyoya gittim ve kapıyı kilitledim. İçeriden sessizce dışarıyı dinledim. Kaynanamın fısıltıyla eşime bir şeyler söylediğini duydum:
“Belki tansiyonu düştü. Şarap bazen dokunur…”
Yüzüme soğuk su çarpıp o an karar verdim: Gerçeği öğrenmeliydim.
Ertesi gün hastaneye gidip kadehten geriye kalan şarabı küçük bir cam şişeye doldurup analiz ettirdim. Beklediğim gibi, içki içine karıştırılmış hafif dozda bir sakinleştirici madde bulundu. Tansiyon düşürür, sersemlik yapar, kontrolü zayıflatır ama öldürmez. Ancak dikkatli biri içmediği sürece fark etmezdi.
Niyeti neydi?
Beni rezil etmek mi? Kontrolü kaybettiğim bir an yaratmak mı? Yoksa… çok daha fazlası mı?
O raporla birlikte karşısına çıktım. Sessizce masaya oturttum. Şişeyi önüne koydum.
“Ne yapmak istedin?” dedim.
Sustu. Sonra ilk kez yüzü titredi.
“Senin gibi biri oğluma layık değil,” dedi.
“O da seni hak edecek kadar kör değil,” dedim ve kalktım.
O günden sonra sofralarda içki kaldırılmadı. Ama masaya her oturduğumda, onun gözlerinin içine bakarak bir yudum su içtim.
Çünkü bu evde oyunlar başlamıştı.
Ve ben artık oyunun kurallarını biliyordum.