Genç bir kıza bağırmaya başladı

Otobüste yaşlı bir kadın genç bir kıza bağırmaya başladı ve hatta
ailesini aşağıladı – ama sonra kız beklenmedik bir şey yaptı
İşten sonra, her zamanki gibi yorgun bir şekilde otobüsle eve gidiyordum. Akşamdı.
Yolcular – benim kadar yorgun – loş ışıkta sessizce oturmuş, gözleri
telefonlarında idi.
Bir durakta, 60 yaşlarında, bakımlı, şık giyimli, sıkı bir at kuyruğu ve zarif bir el çantası olan bir kadın bindi.
Doğal olarak, boş koltuk yoktu.
Yüksek sesle iç çekti, belini ovuşturdu ve oturan yolculara eleştirel bir bakış attı.
Kimse kıpırdamadı.
Oturmuş yolcuların hepsi de aynı şekilde, sessizce ve yorgun bir şekilde
oturuyordu.Kadın ona yaklaştı ve bir şeyler mırıldandı. Giri tepki vermedi.
Bunun üzerine kadın onun saçını çekip bağırmaya başladı:
— Büyüklerine saygı duymayı öğretmediler mi sana?! — Herkesin duyabileceği
şekilde bağırdı.
Giri uyandı, başını kaldırdı ve şaşkın bir şekilde etrafına baktı.
— Ben… uyuyordum. Sorabilirdiniz — dedi sakin ve yumuşak bir sesle.
Sessizlik. Otobüsün havası gerginleşti. Kadın onun
sakinliğini zayıflık olarak algılamış olmalıydı.
— Ne kadar kaba! Ne kötü bir terbiye! — Daha da yüksek sesle devam etti.
Ortam rahatsız edici hale geldi. Giri kıpırdamadı, ama bakışları sabit kaldı.
— Bana dokunmaya hakkın yoktu — dedi sakin bir sesle. — Nazikçe sorsaydın
yerimi sana verirdim. Ama sen bunun yerine bağırmayı ve
bana hakaret etmeyi tercih ettin.
Kadın daha da sinirlendi ve kızın ailesine hakaret etmeye başladı –
yeniden eğitilmeleri gerektiğini, sorumsuz olduklarını, kızlarına
terbiye öğretmediklerini söyledi…Ve sonra giri, kadını susturan ve tüm yolcuları şok eden bir şey yaptı.
(İlk yorumda devam ediyor)
Giri sakince su şişesini çıkardı ve kadının üzerine döktü –
histerik bir şekilde değil, ama açık bir niyetle.
“Ailem hakkında konuşma” dedi yumuşak ama o kadar kararlı bir sesle ki,
otobüs sessizliğe büründü.
Kadın hiçbir şey söylemedi. Birisi gergin bir kahkaha attı, bir başkası
“Vay canına…” diye fısıldadı.
— Yeter artık, değil mi? — arkadan bir erkek sesi geldi.
Daha fazla kişi konuştu:
— O sadece uyuyordu…
— Ailesinin bununla ne ilgisi var?
Kadın şaşkın bir şekilde oturdu. Yüzü ıslaktı, makyajı bozulmuştu. Giri
kibirli davranmadı — Sadece ayağa kalktı, sırt çantasını düzeltti.
— Gerçekten koltuğumu ona verirdim. Ama kimse bana nazikçe konuşmadı
— dedi ve bir sonraki durakta indi.Ardından gelen sessizlik ağırdı. Kim haklıydı, kimse bilmiyordu. Herkes
sessizce kendine soruyordu: “Peki ya ben? Ben ne yapardım?”
Kadın yüzünü mendille sildi. Belki gerçekten acı çekiyordu,
belki derin bir keder taşıyordu… Ya da belki sadece görünmez olmaktan
bıkmıştı.
Sürücü arkasını döndü ve şöyle dedi:
— Bir daha böyle bir şey olursa, hepinizi dışarı atarım. Yeter artık. Ben
hepinizden daha fazla hayattan bıktım.
“Ve bu senin başına gelseydi — kimin tarafında olurdun?”