DÜN İŞİ BIRAKTIM. Benim maaşım iyiydi ama işyerindeki arkadaşa yapılan haksızlığa dayanamamıştım. Yeni evde almıştık. Bir dünya borç yapmıştık. Şimdi aynı maaşlı iş bulmam zor olacak galiba. Bugün bir şirkete iş için CV bıraktım ama “50 kişi başvurmuş beni mi alacaklar” diye aklımdan geçirdim. Hiç umutlu değildim. Eve giderken balık alayım dedim. 150 TL olunca 1 kg istedim. O sırada bir abla ile küçük kızı geldi. Balıkçıdan 50 liralık balık istedi. Sonra vazgeçti.40 liralık istedi. Belli ki parası çıkışmadığı için istediği kadar alamıyor… Bir plan geldi hemen aklıma. Dedim ki ablaya: “İzin verirseniz ben ısmarlayayım. Bugün annemin vefat yıldönümü. Bende balık alıp dağıtıyordum. Herkese ısmarlıyorum. Nasibiniz varmış sizin de kardeşim. Kabul edin de bende sevineyim’’. Şaşırdı, “olmaz” dedi, ama ısrar edince kabul etti… Az bekle ablacım dedim. Yan dükkândan salatalık malzeme aldım. Karşı fırından da sıcak ekmek alıp tekrar yanlarına vardım. O kız çocuğu ekmekleri taşımak için ellerini uzattı. Yüzünde çok büyük bir sevinç vardı. Elimi cebime attım. Son kalan 250 lirayı da küçük kıza uzattım. Teşekkür edip gittiler… Balıkçı, ‘’Sağ olasın kardeşim. Onların babaları geçen hafta vefat etmişti. Yaptığın çok makbule geçti’’ dedi. Ev almak için arabamı da satmıştım. Minibüse binip gidecektim, ama hiç paramın kalmadığını fark ettim. Olsun dedim. Yokuş yukarı yürüyerek eve gittim… Saat: 17.33… Telefonum çaldı. Bir bayan beni aradı. Ve öyle bir şey dedi ki.. Ne yapacağımı şaşırmıştım..