Alexander hastaneden çıktığında saat neredeyse akşam 8’i gösteriyordu. Şehir sessizdi, sadece ara sıra uzaktan gelen bir arabanın sesi sessizliği bozuyordu. Sırt çantasını düzeltti, günün ağırlığını omuzlarında hissetti ve dairesine doğru yürümeye başladı. Yürüyerek gitmekten keyif aldığı bir yoldu bu, rahatlamak ve düşünmek için bir yoldu.
Üstteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..