enflasyon emeklilik ötv döviz akp chp mhp sondakika hayat sırları hayata dair
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak


Bilgi: Klavye yön tuşlarını kullanarak galeri resimleri arasında geçiş yapabilirsiniz.

Ben kendi halinde çalışan bir elektrikciyim

Ben kendi halinde çalışan bir elektrikçiyim. Evliyim ve iki çocuğum var. Ailem benim her şeyim. İşimi severek yaparım; her sabah dükkânıma gider, işimde elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışırım. Karımı çok seviyorum ve onunla birlikte geçirdiğim her an, hayatımın en güzel anları arasında yer alır. Ona karşı her zaman sadık oldum ve onun da bana olan güvenini asla sarsmak istemem.
Bir gün, yoğun bir iş gününün ortasında, eski bir arkadaşım dükkâna geldi. Yıllardır tanıdığım, güvendiğim biriydi. “Merhaba dostum,” dedi, “bizim televizyon bozulmuş, bir bakıverebilir misin? Ama bugün işim çok, köye gitmem lazım. Sen de akşam uğrayabilirsen çok makbule geçer.” Yoğunluğuma rağmen ona yardım etmek istedim. “Tabii,” dedim, “akşam eve giderken uğrar bakarım.”
O gün işlerimi bitirdikten sonra, verdiğim sözü tutmak için arkadaşımın evine gittim. Zili çaldım, kapıyı eşi açtı. “Kazım abi televizyon bozukmuş, bir bakayım dedim,” dedim. “Tabii,” dedi gülümseyerek, “içeri buyur, televizyon yatak odamızda.”
İçeri geçip televizyona baktım, ancak sorun düşündüğümden biraz daha karmaşıktı. Parçaları inceledim, aletlerimi çıkardım ve çalışmaya başladım. Bir süre sonra sorunu buldum ve tamir ettim. Televizyon çalışır hale geldiğinde içim rahatladı. “Tamamdır, artık çalışıyor,” dedim gülümseyerek. Evin hanımı da memnun oldu ve teşekkür etti. Ben de işimi bitirip eve doğru yola çıktım.
Eve dönerken içimde bir huzur vardı. Hem arkadaşımın işini halletmiştim hem de verilen bir sözü tutmanın huzurunu yaşıyordum. Eve varıp kapıdan içeri girdiğimde çocuklarımın sesiyle karşılandım. O an, ne kadar şanslı olduğumu bir kez daha hissettim. Ailemle birlikte olmak, onların yanında olmak benim için her şeyden önemliydi.

Üstteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..


Diğer Galeriler
Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.