15 yaşındaki kız evladı babası için aşağıdaki şiiri yazmış.
Okurken gözlerim doldu. Sizlerle paylaşmak için izin istedim.
“Kim olduğum lütfen aramızda kalsın,” dedi.
Ben babasız büyüdüm bilir misiniz
Evdeki bir adamdı babam
Ödümü koparan
Saçımı okşamadı hiç mesela
Kızgın olduğu zamanlar dışında
Kızım da demedi bana
Bütün küçük kızlar babasına aşık oldu
Ben halamın oğluna
Babama en çok o benzerdi ya
Babacığım demedim hiç
Nazlanamadım
Benim babam diye gururlana gururlana
Hiç bir hikaye anlatmadım yaşıtlarıma
Anlatılacak güzellikler
Yaşatmadı bana
Yaşatması da gerekmezdi ki
Karnımı doyuruyordu ya
Yetmez mi
Ben babasız büyüdüm bilir misiniz
Babama rağmen
Babam yüzünden büyüdüm
Ama yüreğimdeki boşluğu
Hiç dolduramadım
Evdeki babaya hasret büyümek ne acı!
Umarım sizin çocuklarınız, “Babam var, ama yok!” demez.
En iyi dileklerimle, selamlar, sevgiler.
Doğan Cüceloğlu