sıradan gibi görünse de, beklenmedik bir dönüm noktasıydı. Köpeğim yanında neşeyle oturuyordu: kulakları rüzgârda dalgalanıyor, gözleri dışarıya umutla dalıyordu. İçimde “ne kadar da sevimli” düşüncesi uyanırken, bir yandan da içimi ince bir huzursuzluk kapladı—küçük bir içgüdü, bir şeylerin ters gidebileceğini fısıldıyordu.
Üstteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..