Alman kurdu hastane odasında hastanın yanından ayrılmıyordu — hiçbir şey hatırlamamasına rağmen: ancak daha sonra…

Birkaç saat sonra, bir polis çavuşu odaya girdi. Yorgun ama odaklanmış görünüyordu, yanında sıkı bir tasmayla tutulan bir Alman Çoban Köpeği vardı. Köpek sakindi ama gözleri keskindi, odadaki her hareketi tarıyordu.
“Adın ne?” diye sordu çavuş.

“Bilmiyorum…” diye cevapladı adam.

“Dün gece neredeydin?”

“Ben… Gerçekten hatırlayamıyorum… Üzgünüm…”
Çavuş defterine bir şeyler karaladı ama aniden köpek tasmayı çekiştirerek yatağa doğru yürüdü. Duraksayıp adamı yakından inceledi. Bir an sonra yatağın yanına oturdu. Sonra, gözlerini yüzünden hiç ayırmadan yanına uzandı. Bob, hadi,” diye ısrar etti çavuş, tasmayı çekiştirerek.

Köpek hareket etmedi. Ne hırladı ne de havladı; sanki onu koruyormuş gibi yabancının yanında durdu. Ya da belki de… bekliyordu. Çavuş tekrar denedi ama köpek olduğu yerde kaldı. Bob’u geride bırakmaktan başka seçeneği olmadığı için iç çekti ve daha sonra geri döneceğine söz verdi.

Doktorlar meraklı bakışlar attılar. Adam, köpeğin kendisine neden bu şekilde tepki verdiğini bilmiyordu.

Sonra, tamamen beklenmedik bir şey ortaya çıktı 😱😱 İlk yorumda devam ediyor 👇👇

Birkaç saat sonra, çavuş elinde basılı parmak izleriyle geri geldi. Adı: Viktor Selin. Yaşı: 39. Vatandaşlığı bilinmiyor ve beş ülkede sahte belgeler kullanmıştı.

Adam, polis veri tabanında özellikle tehlikeli bir suçlu olarak listelenmişti. Parmak izleri, çok sayıda banka soygunu, mücevher hırsızlığı ve hatta cephanelik olay yerinde bulunmuştu soygunlar. Tüm bunlara rağmen, şimdiye kadar hiç yakalanmamıştı.

En son suç, bir gün önce gerçekleşti – zırhlı bir minibüse yapılan ve patlamayla yok edilen şiddetli bir saldırı. Tanıklar, soygunculardan birinin ağır yaralı göründüğünü ve kaçtığını söyledi. Bu çok iyi o olabilirdi.

“Görünüşe göre sonunda seni yakaladık,” dedi çavuş sessizce, bakışları Viktor’a sabitlenmişti.

Viktor cevap vermedi. Eli başına bastırılmıştı, kendi yüzünü bile hatırlayamıyordu. Ama köpek Bob, gözlerini ondan hiç ayırmadı. Açıktı: köpek biliyordu.

“Demek ki odadan çıkmamanın sebebi bu,” diye belirtti çavuş köpeğe. “Aferin çocuk, aferin!”

Bob ayağa kalktı. Ve çavuş Viktor’a kelepçe taktığında, köpek sanki görevi tamamlanmış gibi sakin bir şekilde odadan çıktı. 😊