Adım Züleyha fakir bir ailenin kızı olarak zor şartlarda okudum

Benim adım Züreyha. Zavallı bir ailenin kızı olarak, zor koşullar altında çalıştım. İlk randevum Malatya Puchuruge’a gitti. Mountain Village’da üç yıl çalıştım. İlgi, alaka ve şefkatle çekiciliğine adım attılar. Okulun küçük konaklamalarına küçük bir birlik içinde yerleştim, ama orada bir gün boyunca bile uyumadım. Köyün sempati meleği, teyzesi ve yaşlı kocası Dhabish amcası bizimle kal. Seni asla yalnız bırakmayacağımızı söylediler. Bir oğlum var. Evin kızı oldum. Bildikleri evin kızları tamamen aynıydı. Beslediler, içtiler, hastalandılar, ağladılar, güldüler, hepimiz birlikte yaşadık. Türk ebeveynlerinin yarısı oldular. Kürt sırdaşının yarısı oldum ve yoldaş oldum … Üç yılın sonunda randevum memleketime gitti. Bizim ayrılık bir şikayet ve gözyaşları oldu. Boru’da bir yuva kurdum, evlendim. Bir davetiye gönderdim. Mahalleyi çaldı ve davet etti ve bana gönderdi. Ailem şok oldu. Sadakat burada görmediğiniz bir şey söyledi. Çok hareket ettim. Bir süre sonra oğlum hamile kaldı. Imihan’ın annesine telefondan bahsettim. Havaya uçtu ve ZILGIT’i çekti. Torunum olduğunu söyledi. Torunum 40 40, destekçilere gelir gelmez dedi. Bir gün kızımı bana aradı, kendimi rahatsız hissediyorum. Kızıma söyleyeceğim ve sana bir mesaj gönderecek. İyi olduğunu söyledi. Bunu hamileyken yazdım. Biraz rahatsız edici hissettiriyor, ama önemli bir şey yok. Her zaman iyi cevaplar yazdım. Oğlum doğdu. 20 günlükti. Borul’un babaları Ahmet ve Puchurgeri Darvisi ve babam Ahmet Darvisi adını verdim … Bu sefer annem bana Imihan’da gösterdi. Fotoğrafta genç kadın. Imihan Anna dedim. Kaybettiğimizi söyledi. Yıkıldım. Dört ay boyunca söylediğimde. Aylarca yazan biri dedim. Kızı, annem Züreyha Le, lütfen hastalığımı söyleme, mutsuzum. Çocuğunun çocuğuna zararlı olduğu için kızgın. Sanki yazıyormuşum gibi yap. doğana kadar sakla.