Cenaze töreni her zamanki gibi yavaş, ağırbaşlı ve sessizdi; sadece boğuk hıçkırıklar ve rahibin sözleriyle bölünüyordu. Salonun ortasında beyaz kumaşla kaplı bir tabut duruyordu. İçinde, trajik bir kazada erken yaşta ölmüş genç bir adam yatıyordu. Yanında, solgun ve mesafeli karısı ve küçük kızları – siyah elbiseli iki yaşında bir kız çocuğu – duruyordu.