Uçaktaki kız saçlarını koltuğumun üzerine attı ve ekran görüşümü engelledi

Uçaktaki kız saçlarını koltuğumun üzerine attı ve ekran görüşümü engelledi: Küstah Rapunzel’e bir ders vermeliydim
Birkaç günlük yorucu çalışmanın ardından sonunda uçağa bindim. Bu uçuşun benim kurtuluşum olması gerekiyordu – birkaç saatliğine bitmeyen teslim tarihleri ​​yarışından kaçmak, beynimi kapatmak, bir film izlemek ve biraz rahatlamak için bir fırsat.
Huzur ve sessizlik hayal ediyordum.
Ama uçak taksi yapmaya başlar başlamaz hayallerim kaba bir şekilde ihlal edildi. Önümde genç bir kız oturuyordu – yaklaşık yirmi yaşında. Koltuğuna daha yeni yerleşmişken, uzun, kalın saçlarını tabletimin üzerine attı ve ekranı neredeyse tamamen kapattı.
Çatışma istemiyordum. Nazikçe saçlarını toplamasını istedim – özür dileyip topladı. Ama on dakika sonra saçlar tekrar koltuğumdaydı.
Tekrar eğildim ve isteğimi tekrarladım. Kız arkasını bile dönmedi – duymamış gibi yaptı. Ve burada, sinirlenme yerine içimde bir şey tıkladı.Önceleri ailemin kara leke ve ayıp olarak nitelendirdiği, ilk sarhoşluklarımı ceza ile engellemeye çalıştıkları alkolizmin pençesine düşmüş olmayı bugün bir nimet olarak görüyorum. İlk iyileşme programım olan 12 basamak programına ve bu programın bana ulaşmasını sağlayan herkese şükrediyorum, her gün dua ediyorum… Ben bu program sayesinde bu bedenli geçen 3. boyut yolculuğumda, var oluşumumun özüne ve keyfine varabildim. Varlık olarak Yaratanın gözleriyle, yaratılanı, maddeyi ve canı yakından tanıyarak, Bire Dönüş olan doğuşumun amacına erdim. Aslında hepimizin seçilmiş, hepimizin çok özel olduğunu Adsız Alkoliklerin arasında ayılarak gördüm. Yaşantının masaya yatırılıp, çözüm arandığı bir ortam olan gruba dahil olmanın verdiği samimiyet teslimiyeti de kolaylaştırdı. Bu programı yaşantıma geçirmenin keyfini tanımıştım.
Eski huylarım, alışkanlıklarım değiştikçe kafamdaki çevreye daha yakışan bir resim ortaya çıkmaktaydı. Bu da huzur veriyordu bana… Rutgers Üniversitesi Alkolizm Yaz Okulu dersleri de pekiştirdi programı benliğimde. Evet içmiş, sarhoşluğun her katında at koşturmuştum ama yadsıyamadığım bir gerçek vardı ortada, öyle ya da böyle 21 sene içki yüzünden çok zaman kaybetmiş ve sorun yaşamıştım. Artık değişme zamanıydı. Bir huyumu değiştirmeye veya diyete başlamaya karar verirken başlangıç kronometresini yarına ayarlıyorsam daha bu kararımı uygulamaya hazır değilim demektir. Uygulamaya başlama anı şimdi olmalıdır. Erteleme olduğunda üşenmek ve vazgeçmek de onu takip edecektir.
Program sayesinde hayatımı sadece 24 saate göre yönetmeyi öğrendim. Önceleri ayık kalmak için seçtiğim 24 saatlik süreçler giderek yaşama süreci olarak da hayata yerleşti. Rakip 24 saat olarak tanımlanınca insanın gözünde büyümüyor, alt edilebilir geliyordu. Huzurlu ve ayık geçen bir 24 saat de yeni günün dolu bir enerjiyle başlamasına yardım ediyordu. İçki içtiğim sürelerde dünün sarhoşluğu, itiraf edemediğim dünün utancı bugünün zaten azıcık olan enerjisini de tüketiyor ve güne beni eksilerle başlatıyordu.