Bir baba kızı dertleşiyormuş.Babasına çok çektiğinden

Havuç yiyeceklere bağlı olarak daha yumuşaktı. Bundan sonra, yumurtalar pişirildiğinde sertleştirildi. Kahve harika (bir yudum alın). Tadı da çok iyi. Kız, tamamen şaşırdım baba, neden bana gösterdin? diye sordu. Bakın, babası, hepsi aynı formda, aynı sıcaklıkta, aynı anda dedi. Ancak hepsi bu etkiye farklı tepki verdiler. Havuçlar ilk başta sertti, ama güçlüydüler, ama pişirildiğinde, zayıfladığında ve eridiğinde ihale oldu. Kolayca dokunulduğunda çok kırılgan ve çatlamış. Ama pişirildiğinde sertleşti ve katılaştı. Bir avuç popüler olmayan kahve bir kez daha zordu, hepsi benzerdi. Ama ısıtıldığında ne olur?
Bu kahve çekirdekleri ısıtıldı, gevşedi ve yerleştirildikleri suya yayıldı. Kokuları, denemeleri ve suları dağıtırlar. Aynı kadının tadını kahveye değiştirdiler. Ve kızına – sen nesin? Adama sordum. Mücadele ettiğiniz zamana nasıl cevap veriyorsunuz? Havuç, sorunlar, sorunlar, fark ederseniz, çözebilir misiniz, kendinizi koruyamaz mısınız? Yoksa yumurta gibi katılaşıyor musunuz ve özellikle kendiniz için kimseye fayda sağlamıyor musunuz? Yoksa kahve mi? Kendi benliğinizi sona erdirmek için, sevginin kaynağısınız ve diğerleri kendilerini ateşe atma pahasına, şanslı mısınız? Bebeğime karar ver ve bence sen hayatın kahvesisin. Diğer vasiyetlerin hayatta kalması için kendinizi feda edin ve ebedi mutluluktur.