Birkaç dakikalık bir süre sonunda, sırası gelince kasiyere yönelir… Kazada bulunan kadın, başörtüsü takmayan bir Müslümandır. Bu bayan peçeli hanımın eşyalarını tek tek kasadan geçirmeye başlar; bir süre sonra müşterisine, “Bu ülkede birçok sorunla karşı karşıyayız ve senin peçen de bunlardan bir tanesi…” diye hitap eder. Biz gurbetçiler, ticari amaçlarla burada bulunmaktayız; dinimizi veya tarihimizi sergilemek için değil. Eğer inancını icra etmek, ferace giymek ve peçe takmak arzusundaysan, kendi ülkenize dönmeli ve orada yapmak istediğin her şeyi gerçekleştirmelisin. Peçeli kardeşimiz, elindeki poşetleri bir kenara bırakıp yüzündeki örtüyü araladı… Kasiyer kadın, çarşaflı hanımın bir araca benzememesi nedeniyle küçük bir şok yaşadı; zira hanımefendi sarışın ve mavi gözlüydü. O, “Ben bir Fransızım, Arap değilim ve burası benim ülkem. Vaktiyle burada bir zalim hüküm sürmüştü,” şeklinde ifade etti. Adam, diziler dolusu haksızlıklar sergilemiş ve birçok zavallıyı acımasız zulmüyle pençesi altında inleterek acı bir şekilde ezmiştir. Sayısız derecede yoksul ve muhtaç insanların ocaklarını söndürmüş ve gerçekleştirdiği zulümlerle ülkesinde zalim bir unvan edinmiştir. Bu zalim, bir gün mesleği gereği etrafında hürmet ve sevgiyle anılan bir Allah dostu âlimi ziyarete yönelir. Kapıyı çalıp içeri girdiğinde, dünyadan elini eteğini çekmiş olan alim, görünmemek için yüzünü örtme gereği duyar. Kapıyı açan oğlu, zalimin zulmünden duyduğu korkuyla,
– Lütfen affedin, babam oldukça hasta; ne yaptığını idrak edemiyor. Muhtemelen, farkında olmaksızın yüzünü örtmüştür. Aksi takdirde, sizin varlığınızı bilseydi asla yüzünü örter miydi? Babamın adına sizden özür dilerim, derim. Bu hususları bizzat duyan Allah’a aşık bir alim, yüksek sesle haykırır:
– Evladım, neden gerçekleri çarpıtıyorsun? Ben hastalık veya başka bir rahatsızlık içinde değilim. Şükrediyorum ki, elimde hiçbir şey yok. Ancak böyle bir zulümle destanlar yazan kötü karakterlerin varlığını görmek istemiyorum. Bu nedenle gözlerimi kapattım. “Lütfen acımasız ayaklarınızla evimi kirletmeyiniz.”
Bu sözler üzerine zalim adam aniden kendine gelir. Evi terk ederken, gözyaşları içinde derin bir içtenlikle tüm eylemlerine tövbe eder. Allah’tan af dilerim. Allah, hem zalimleri hem de alimleri, geniş rahmeti sayesinde affeder. Alim, evine gelen zalimin yüzüne bakmadığı için, zalim de yaptığı pek çok haksızlıktan ötürü derin bir pişmanlık hissederek affedilir.
