Ona çok güvenmiştim Fakat onu çok seviyordum

“Bu ne anlama gelir?” Sesim titreyerek söyledim ama öfkem her kelimemden belli oluyordu. Oda birden sessizliğe büründü. Kadın ayağa kalktı, panik içinde, sanki bir şey söyleyecekmiş gibi ağzını açıyordu ama kelimeler çıkmıyordu. Eşim elini kaldırarak beni sakinleştirmeye çalıştı.
“Dur lütfen, sakin ol,” dedi ama söyledikleri beni daha da sinirlendirdi. “Sana söyleyebileceğim bir şey var. »
“O halde söyle bana!” ” diye bağırdım. Gözyaşlarım yüzümden aşağı aktı ama umurumda değildi. Aklımda binlerce düşünce yankılanırken kalbim kırıldı.
Eşim derin bir nefes aldı. “İşte.” “O kadın benim kızım” dedi. O anda her şey durdu. Sanki bütün dünya bir anda sessizliğe gömüldü. Kızım ne demek istiyorsun? Şaka olması gerekiyordu. Ama yüzündeki ciddi ifade bunun bir şaka olmadığını gösteriyordu. “Kızınız mı?” Sen ne diyorsun? Bu nasıl olabilir? Diye sordum. Nefes almakta zorluk çekiyorum. Eşim aşağı baktı ve itiraf etmeye başladı: “Yıllar önce, evlenmeden önce… Bir ilişkim oldu. Ama o zamanlar bu ilişkiden bir çocuğum olduğunu bilmiyordum. Annesi bunu yıllarca benden sakladı. Az önce öğrendim ve kendisine ulaşmaya çalışıyorum. Ama sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. “Sözleri beni şok etti ve öfkelendirdi. Hangisi daha kötüydü, bunu yıllarca sır olarak saklaması mı yoksa bana bir yabancı gibi davranması mı?
“Bunu benden nasıl sakladın?” ” dedim. “Beni aptal mı sanıyorsun? Her şeyimi seninle paylaştım, sana hep güvendim. Ama sen…” Karım yanıma gelip elimi tutmaya çalıştı ama ben geri çektim. “Lütfen, seni incitmek istemedim. Seni ve ailemizi korumaya çalıştım. Ama öyle değil, haklısın. “Sana söylemeliydim. Bu sırada genç kız yumuşak bir sesle: “Lütfen beni suçlamayın.” dedi. “Babamı görmeye geldim, seni incitmek istemedim. “Bu sözler kalbimi biraz yumuşatsa da hissettiğim acıyı dindirmedi. Yıllardır bildiğimi sandığım hayatım, aniden bir yabancının hikayesi haline geldi. “Bunu evde konuşacağız,” dedim. Odadan çıktığımda karım gözyaşlarına boğulmuştu ama umursamadım. Eve döndüğümde daha da kafam karışmıştı. Eşimin geçmişteki sırları, yıllar içinde ördüğüm güven duvarını bir anda yıktı. O gece eşim bana her şeyi ayrıntılı olarak anlattı. Bir dakikalık saygı duruşunun ardından, “Bu ilişkinin bizi mahvetmesine izin veremeyiz” dedi. Ama içimdeki öfke ve hayal kırıklığını gidermek kolay değildi. O gün hayatın bazen en beklenmedik zamanlarda karşımıza çıktığını öğrendim. Ama hikaye burada bitmiyor. Artık bir yol ayrımındaydım ve karar vermem gerekiyordu: Ya geçmişin yükünü taşımaya devam edip bu evliliği kurtarmak için mücadele edecektim ya da hayatımda yeni bir sayfa açacaktım. Hangisini seçtim? Bu başka bir hikayenin başlangıcıdır.