Bob Hollis için geç oluyordu.
Florida’daki bir hastane, 40 yaşındaki adamla iletişime geçerek ona bir kız bebek doğduğunu ve onun babası olduğunu bildirmişti.
O sırada Bob, evini yenilemekle meşguldü. Eşiyle birlikte biyolojik çocukları yoktu ancak üç çocuk evlat edinmişlerdi, evlat edinmeye derin bir bağlılık duyuyorlardı ve evlerini daha fazla çocuğa ev sahipliği yapacak şekilde genişletme arzusunu paylaşıyorlardı.
Kendisi de bir koruyucu ebeveyn olan Bob, çocuk evlat edinme konusunda özellikle seçiciydi, gençliğinde olabildiğince çok çocuğu kabul edeceğine dair yemin etmişti.
Eşiyle konuşurken bir keresinde, “Bu çocukların kendilerinin en iyi versiyonları olmalarına yardımcı olabilirsem, gerçek bir fark yarattığımı hissedeceğim.” demişti.
Bu görüntü yalnızca örnek amaçlıdır ve yumuşak bir kumaş üzerinde huzur içinde uyuyan tatlı, yeni doğmuş bir Asyalı bebeği göstermektedir.
Bob ayrıca, eski eşi Ellen ile olan önceki evliliğinden iki yetişkin çocuğun biyolojik babasıydı.
Boşanmasından iki yıl sonra, ikinci eşi Mary ile tanıştı ve ikisi çıkmaya başladıktan sadece birkaç ay sonra evlendiler. Ancak, birlikte çocuk sahibi olma girişimleri başlangıçta başarısız oldu.
Sonunda, ısrarları meyvesini verdi: Mary hamile kaldı.
Hayalini gerçekleştirmek isteyen Bob, doğum tarihine iki ay kala Mary’nin her zaman ziyaret etmeyi özlediği Florida’ya bir seyahat ayarlaması yaptı.
Ne yazık ki, Mary geldikten kısa bir süre sonra erken doğum sancıları çekti ve hastaneye kaldırıldı.
(Bu resim de yalnızca örnek amaçlıdır.)
Ne yazık ki, Mary doğum sırasında hayatını kaybetti. Hastane personeli Bob’a Mary’nin ölümünü bildirdi ve bebek henüz yeni doğmuş olduğu için hemen gelmesini söyledi.
Reklam
Bob, uçağı iner inmez bir araba kiraladı ve karısının öldüğü hastaneye doğru yola koyuldu.
Vardığında, yoğun bakım ünitesinde çalışan 82 yaşında bir gönüllüyle karşılaştı; yakın zamanda eşini kaybetmiş yaşlı bir kadın.
Ofisine girerken, “Ne oldu?” diye sordu.
“Lütfen oturun, Bay Hollis,” dedi sakin bir şekilde.
“Ayakta durmayı tercih ederim,” diye cevapladı.
“Kaybınız için çok üzgünüm,” dedi nazikçe. “Karınız doğum sırasında komplikasyonlar yaşadı.”
Kederle boğuşan Bob ağlamaya başladı. Bayan Sticks sessizce onu gözlemledi ve ona alan tanıdı. Birkaç dakika sonra boğazını temizledi ve konuşmaya devam etti.
“Anladığım kadarıyla, bebeği almaya geldiniz,” dedi Bayan Sticks. “Ama ona bakmaya hazır olduğunuzdan emin olmam gerekiyor.”
“Bir şeye ihtiyacınız olursa beni aramaktan çekinmeyin.” diye ekledi.
Reklamlar
(Bu resim yalnızca örnek amaçlıdır.)
Reklam
Daha sonra, Bob havaalanındaki biniş kapısına ulaştığında, gişedeki kadın geçmesine izin vermedi.
“Bu sizin çocuğunuz mu, efendim?” diye sordu.
“Elbette,” diye cevapladı.
“Üzgünüm ama çok genç görünüyor. Kaç yaşında?”
“Dört günlük. Şimdi uçağa binebilir miyiz?” diye sordu Bob.
“Özür dilerim efendim ama doğum belgesine ihtiyacınız olacak ve uçmak için en az yedi günlük olması gerekiyor,” dedi kadın kararlı bir şekilde.
Bob’un sesi keskinleşti. “Birkaç gün daha burada kalmam gerektiğini mi söylüyorsunuz? Burada kimseyi tanımıyorum ve bugün eve dönmem gerekiyordu.”
“Çok üzgünüm efendim,” dedi sıradaki kişiye dönerken. “Politika bu.”
Akşam yaklaşırken ve başka seçeneği kalmamışken Bob, hastanedeki nazik gönüllü Bayan Sticks’i düşündü. Onu yormak istemese de başka seçeneği yoktu.
“Merhaba, Meredith,” dedi telefonda. “Yardımınıza gerçekten ihtiyacım var.”
Reklam
“Bu dünyada şefkat hala var,” diye hatırlattı kendine.
Bob, Teksas’a dönmeden önce Bayan Sticks’in evinde bir haftadan fazla kaldı.
Yeni doğmuş kızı bile kadını seviyor gibiydi; sesi duyduğunda yüzü aydınlanıyor ve gülümsüyordu. Onun nezaketinden derinden etkilenen Bob, ona sık sık gerçek bir melek olarak atıfta bulunuyordu.
(Bu resim yalnızca örnek amaçlıdır.)
Bob, kaldığı süre boyunca Bayan Sticks’in dört yetişkin çocuğu, yedi torunu ve üç torununun torunu olduğunu öğrendi.
Doğum belgesini aldıktan sonra sonunda eve uçmasına izin verildi; ancak ona bu kadar çok yardım teklif eden yaşlı kadınla bağını hiç koparmadı.
Cenaze töreninde bir avukat ona şaşırtıcı bir haberle yaklaştı: Tıpkı çocuklarına yaptığı gibi Bayan Sticks de mirasının bir kısmını Bob’a bırakmıştı.
Bob, onun mirasını, onun dört çocuğuyla birlikte kurduğu kâr amacı gütmeyen bir kuruluşa bağışladı; bu, onun inanılmaz cömertliğine bir teşekkür ifadesiydi.
Üstteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..
